Molla bazardan on girvənkə ət alıb göndərir evə ki, arvad bir-iki gün xörək bişirsin. Arvad qonşu arvadları da başına yığır, əti bişirib yeyirlər. Molla axşam keyfi kök, damağı çağ, böyük bir iştaha ilə özünü evə salır ki, indi ət yeyəcək. Çatan kimi səslənir: – Arvad, acam, xörəyi çək, gətir! Arvad gətirib bir az çörək, bir-iki baş da soğan qoyur Mollanın qabağına. Molla soruşur ki: – Arvad, bəs ətdən niyə bişirməmisən? Arvad deyir: – Başıma daş düşsün. Əti suya çəkib qoydum taxçaya ki, ocağı yandıram, bir də baxdım ki, azar dəymiş pişik hamısını tərtəmiz yeyib. Molla heç bir söz deməyib durur ayağa. Pişiyi tutub qoyur tərəziyə. Çəkib baxır ki, düz on girvənkədir. Üzünü arvada tutub deyir: – İndi özün insafla de! Əyər bu pişikdirsə, bəs ət hanı? Əyər ətdirsə, bəs pişik hanı?