Bir gün Mollanı varlılardan biri qonaq çağırır. Ancaq bu varlı gündüzdən Mollanı yanına alıb o qədər gəzdirir, o qədər gəzdirir ki, tamam yorur. Elə olur ki, axşam evə gələndə Mollanın acından yeriməyə taqəti olmur. Süfrə açılır. Ortalığa əla şorba gətirilir. Molla baxır ki, pəncərənin içində yaxşı dolma, qutab, paxlava və başqa bu kimi yeməklər qoyulmuşdur. Ancaq özünü ədəbli göstərmək üçün süfrədə əyləşir. Şorba gəlcək qaşığı əlinə alıb elə istəyir ki, başlasın, ev sahibi üzünü aşpaza tutub deyir: – Sənin boynun qırılsın! Min dəfə deməmişəm ki, şorbaya sarımsaq salma?! Götür, cəhənnəm ol! Aşpaz şorbanı aparır. Molla da içini çəkə-çəkə şorbanın dalınca baxır.Ev sahibi deyir: – Molla, görürsən də bu aşpazı. Həmişə mənim başıma belə fırıldaq açır. Aşpaz bu dəfə də cücə qızartması gətirir. Molla baxır ki, cücənin içindəki kişmişlər el qızarıb ki, adama lap qaş-göz eləyir. Elə əlini uzadır ki, başlasın, ev yiyəsi aşpaza deyir: – Sənə deməmişdim ki, cücənin içinə kişmiş qoyma! Götür, rədd ol burdan! Molla baxır ki, cücə də getdi. Aradan bir az keçir aşpaz ortalığa paxlava gətirir. Mollanın ağzının suyu başlayır axmağa. Ev sahibi altdan-altdan ona baxıb, paxlavanı itələyir aşpazın qabağına ki: – Fikrin nədir? Ac qarına bizə şirin şey yedirtmək istəyirsən? Götür, itil burdan! Molla paxlavanın da getdiyini görcək, durub kənarda olan xörəklərin üstünə düşür. Ev sahibi deyir: – Molla, gəl əyləş! Nə qayırırsan? Molla deyir: – Sən aşpazla haqq-hesabını kəs! Mən o xörəklərdən yeməsəm də olar.