Günlərin birində Teymur Ləng, Molla Nəsrəddini əsgərlərin təlim keçdikləri meydana aparır. Molla görür ki, əsgərlər ox ilə nişana atırlar. Teymur Molladan soruşur: – Molla, heç ömründə ox atmısanmı? Molla “atmamışam” deməyə utanıb: – Mən çox yaxşı nişançı idim. İndi qocalmışam, daha atmıram – deyir. Teymur bu sözü Molladan eşitcək, əmr eləyir, ona bir ox verirlər. Molla nə qədər üzr istəyirsə, mümkün olmur. Axırda çar-naçar nişan alıb atır. Ox nişanədən bir on-on beş addım o tərəfə gedir. Molla özünü çaşdırmayıb deyir: – Sizin sərkərdə, bax, belə atır. İkinci oxu götürüb atır. Yenə də nişanəni vura bilmir. Yenə də özünü tox tutub deyir: – Sizin müşavir də bax, belə atır. Belə-belə, hər atdıqca oxun dəymədiyini görüb, hərdən bir adamın belə atdığını söyləyir. Axırda oxlardan biri hədəfə dəyir. Elə ox dəycək Molla qışqırır: – Bax, Molla Nəsrəddin də belə atır.