Günlərin birində Mollagilə bir neçə qonaq gəlir. Molla arvada deyir: – Arvad nə eləyək? Arvad deyir: – Nə eləyəcəyik? Yumurtamız var, yağımız var. Qayğanaq bişirib qoyarıq qabaqlarına. Bəli, arvad qayğanağı bişirib gətirir. Qonaqlardan biri deyir: – Bir az da qatıq olsaydı nə yaxşı olardı? Molla durub gedir mətbəxə ki: – Arvad, qonaqlar qatıq da istəyirlər, nə eləyək? Arvad deyir: – Nə eləyəcəyik? Baqqalın yanına bir əmanət göndərək, qatıq alaq, sonra pulumuz olanda verib əmanəti geri alarıq da... Daha qonağı narazı sala bilmərik ki... Molla baqqalın yanına əmanət göndərib borca qatıq alır, qonaqlara verir. Elə ki yeyib doyurlar, qonaqlardan biri deyir: – Dünyada ən yaxşı qonaq odur ki, evdə olanla kifayətlənsin. Ev sahibini borca-xərcə salmasın. Belə qonağın ruzisi də həmişə başının altında olar. Biz də evdə olanla kifayətləndiyimiz üçün Allah ruzimizi yetirdi. Molla deyir: – Siz də çox yaxşı qonaqsınız, Allahınız da çox yaxşı Allahdır. Pis elə bizim əmanət idi ki, qismət oldu baqqala.